czwartek, 30 września 2010
Ocena parametryczna jednostek
komunikat
michał żmihorski
Granty złożone w lipcu dostępne na stronach OPI
michał żmihorski
wtorek, 28 września 2010
Informacje o grantach - dane "archiwalne" dostępne
Tytuł: | Zmiany awifauny lęgowej w agrocenozach zachodniej Wielkopolski | ||
Kierownik: | mgr Piotr Tryjanowski | ||
Instytucja realizująca: | UNIWERSYTET IM. ADAMA MICKIEWICZA W POZNANIU WYDZIAŁ BIOLOGII | ||
Typ projektu: | własny | ||
Dyscyplina naukowa: | Ochrony Środowiska Przyrodniczego | ||
decyzja - zakwalifikowany | |||
Dotacja przyznana przez Ministra | 10 000 |
i rozliczyć autora: co zrobił za taką sumę z pieniędzy podatnika :o))
pozdr
michał żmihorski
poniedziałek, 27 września 2010
Przemyslenia po północy... czyli dlaczego czasami "open source software" jest lepsze niż komercyjne
Pozdrawiam wszystkich skrobiących maszynopisy i nie tylko,
pskorka
sobota, 25 września 2010
Inflacja Impact Factora czyni nas lepszymi
Impact Factor dobrego czasopisma ekologicznego (n=70 z IF>1 w ciągu „ostatnich” 5 lat) rośnie w tempie 0.23 na rok z samego tylko tytułu, że przeciętny papier cytuje coraz więcej pozycji literatury (wzrost w tempie 0.67 cytowanego papieru/rok). Ergo: tylko jeśli IF czasopisma ekologicznego wzrasta ponad 0.23 rocznie, to jest się z czego cieszyć. Reszta (do 0.23 na rok) jest iluzją, random driftem itd. Innymi słowy: Red Queen w wydaniu dla redaktorów. Prawdziwe lub nie – przeczytać warto: Neff & Olden 2010. Not so fast: Inflation in impact factors contributes to apparent improvements in journal quality. BioScience 60: 455-459. Do znalezienia na stronie Juliana Oldena:
http://www.fish.washington.edu/research/oldenlab/publications.html
Przemek Ch.
czwartek, 23 września 2010
Ptaki, budki i... szerszenie
ostatnio dyskusja o wykorzystaniu budek przybiera na sile - vide nasza praca w Acta:
Lambrechts M. M., Adriaensen F., Ardia D. R., Artemyev A. V., Atiénzar F., Bańbura J., Barba E., Bouvier J.-C., Camprodon J., Cooper C. B., Dawson R. D., Eens M., Eeva T., Faivre B., Garamszegi L. Z., Goodenough A. E., Gosler, A. G., Grégoire A., Griffith S. C., Gustafsson L., Johnson L. S., Kania W., Keišs O., Llambias P. E., Mainwaring M. C., Mänd R., Massa B., Mazgajski T. D., Mrller A. P., Moreno J., Naef-Daenzer B., Nilsson J.- Ĺ., Norte A. C., Orell M., Otter K. A., Park Ch. R., Perrins Ch. M., Pinowski J., Porkert J., Potti J., Remes V., Richner H., Rytkönen S., Shiao M.-T., Silverin B., Slagsvold T., Smith H. G., Sorace A., Stenning M. J., Stewart I., Thompson Ch. F., Török J., Tryjanowski P., van Noordwijk A. J., Winkler D. W., Ziane N. 2010. The design of artificial nestboxes for the study of secondary hole-nesting birds: a review of methodological inconsistencies and potential biases. Acta Ornithol. 45: 1–26.
(blisko literackiego Nobla za liczbę Autorów;-))
chce jednak zwrócić uwagę na inną rzecz jaką powodują budki - mogą ściągać do miast ... szerszenie. Wyniki naszej pracy tutaj:
Fajny "add-in" do Excela
Znalazlem dzisiaj w sieci bardzo fajny dodatek do Excela z kilkoma fajnymi funkcjami :)
Do zassania z
http://www.heckgrammar.kirklees.sch.uk/index.php?p=10310
Pozdrawiam
pskorka
wtorek, 21 września 2010
Podobno pod latarnią najciemniej, ale... wiemy z czym to się skojarzyć może ;)
Wpatrując się w światło np. z lampki lub w komputer przez cały dzień oraz w nocy możemy nabawić się dziwnych stanów, łącznie z przesterowaniem naszego zegara biologicznego w tym seksualnego ;) Cóż u ptaków jest równie ciekawie.
W najnowszym (still in press) Current Biology Bart Kempenaers i inni odkryli, że sikory modre żyjące na skraju lasu w pobliżu oświetlonych ulic rozpoczynają śpiewać od 3 do 10 minut wcześniej niż te, które żyją w głębi lasu. Natomiast samice nieco bardziej receptywne i lubiące przygody szukają tych porannych macho sądząc, że są oni bardziej silni i dorośli niż są faktycznie. Wniosek jest taki, że "szczeniaki z miasta" mają dwa razy więcej pozamałżeńskich sukces w rwaniu samic niż ich odpowiedniki w głębi lasu.
Ot taki efekt "jazdy na miastowego" w wiejskiej dyskotece.
Poniżej link do papieru:
http://www.cell.com/current-biology/abstract/S0960-9822%2810%2901018-3
Pozdr,
Michał Skierczyński
sobota, 18 września 2010
wiecej szczegolow na naszej stronie aktualnosci, czyli tutaj: http://www.zoologia.up.poznan.pl/pl/aktualno%C5%9Bci
PT
piątek, 17 września 2010
English polishing
Znalazlem taka oto stronke na sieci:
http://www.polishmywriting.com/
Ciekawe i moze sie czasem przydac :)
Pozdro
PSkorka
czwartek, 16 września 2010
Nie taki Akaike prosty, jak go malują
Kryterium informacyjne Akaike’go (AIC) jest obecnie uniwersalnym kryterium wyboru optymalnego modelu spośród wielu konkurujących ze sobą modeli objaśniających interesującą nas zmienną zależną. AIC pozwala porównywać – dla tych samych danych – zarówno modele zagnieżdżone (co umożliwia również LRT), jak i nie zagnieżdżone. Powszechnie przyjmuje się, że modele różniące się o nie więcej niż 2 jednostki AIC są porównywalnie dobrymi modelami. W szczególności, modele gorsze od zidentyfikowanego modelu optymalnego (posiadającego minimalne AIC) o mniej niż 2 jednostki AIC są tradycyjnie uznawane za równie dobre, alternatywne modele objaśniające zmienną zależną.
W jednym z ostatnich J Wildl Management, Todd Arnold zwraca uwagę, że dodając do optymalnego modelu (minimalne AIC) kompletnie nonsensowny predyktor (np. losowa liczba z określonego przedziału) można uzyskać model różniący się od optymalnego o mniej niż 2 jednostki AIC. I odwrotnie, eliminując predyktory z przeparametryzowanego modelu, w poszukiwaniu minimalnego AIC, możemy uzyskać – obok optymalnego, porównywalnie dobry model (różnica AIC<2) zawierający totalnie nieinformatywną zmienną jako predyktor. Przy powszechnie panującym podejściu, taki model bywa traktowany jako świadectwo, że ten dodatkowy predyktor jednak ma jakieś znaczenie dla objaśniania zmienności w naszej zmiennej zależnej. No i to jest błąd, bo z powodów opisanych w artykule – przy bezkrytycznym stosowaniu wyłącznie kryterium różnicy AIC – możemy poważnie traktować modele zawierające zmienne nie mające najmniejszej mocy predykcyjnej dla analizowanej zmiennej.
Podstawowym powodem takiej sytuacji jest sposób definiowania AIC, które w swoim wzorze zawiera składnik [2 * liczba predyktorów]. Sytuacja nie jest jednak beznadziejna (far from it…) – Arnold pokazuje, jak nie dać się wpuścić w ten kanał. Co śmieszniejsze, na problem ten zwracali uwagę również Ken Burnham i David Anderson - goście, którzy wypromowali AIC swoją książką o selekcji modeli, ale wszyscy olali ten fragment ich książeczki w drugim wydaniu… Teraz mają szansę naprawić swój błąd, czytając artykuł: Arnold TW. 2010. Uninformative Parameters and Model Selection Using Akaike’s Information Criterion. Journal of Wildlife Management 74(6):1175–1178.
Przemek Ch.
Obywatel suseł...
rozmieszczenie susła moręgowanego w Polsce (Głowaciński 2001):
Rozmieszczenie susła perełkowanego w Polsce:
Rozmieszczenie miejsca zamieszkania obywateli polskich o nazwisku "Suseł" w oparciu o portal "Moi krewni":
Zbieg okoliczności? Jakieś inne pomysły?
pzdr
michał żmihorski
piątek, 10 września 2010
Koniec legendy o wilkach ratujących drzewa?
Polecam nowy artykuł z Ecology – Matthew Kauffman rozprawia się z legendarną historyjką o tym jak re-introdukowane w Yellowstone wilki uratowały lokalne zadrzewienia osikowe/topolowe (które tam są gatunkiem wartościowym). Story została rozpropagowana w kilku obszernych papierach przez dwóch autorów Ripple & Betschta, i jak dla mnie była klasykiem jeśli chodzi o „trophic cascades”. Ale jak to napisał Kauffman – historia okazała się bardziej skomplikowana niż niektórzy myśleli.
Tutaj namiary na oryginalne stories.
· Ripple, W. J., and R. L. Beschta. 2003. Wolf reintroduction, predation risk, and cottonwood recovery in Yellowstone National Park. Forest Ecology and Management 184:299–
· 313.
· Ripple, W. J., and R. L. Beschta. 2004. Wolves and the ecology of fear: can predation risk structure ecosystems? Bioscience 54:755–766.
· Ripple, W. J., and R. L. Beschta. 2007. Restoring Yellowstone’s aspen with wolves. Biological Conservation 138:514–519.
· Ripple, W. J., and E. J. Larsen. 2000. Historic aspen recruitment, elk, and wolves in northern Yellowstone National Park, USA. Biological Conservation 95:361–370.
· Ripple, W. J., E. J. Larsen, R. A. Renkin, and D. W. Smith. 2001. Trophic cascades among wolves, elk and aspen on Yellowstone National Park’s northern range. Biological Conservation 102:227–234.
A tu link do artykułu Kauffmana:
http://www.esajournals.org/doi/abs/10.1890/09-1949.1
(gdybym wiedział jak, to bym wrzucił pdfaJ)
Przemek Ch.
Road Ecology w polskiej wersji
Na razie znalazłem książkę w formacie pdf do ściągnięcia w całości tu:
http://zielonasiec.pl/wp-content/uploads/ekologia_drog.pdf
Redakcja naukowa tłumaczenia Chylarecki i Wiśniewska. Niestety nie wiem czy jest do kupienia w wersji papierowej...
pzdr
michał żmihorski
poniedziałek, 6 września 2010
książki o R
pzdr
michał żmihorski
czwartek, 2 września 2010
Never ending story, czyli do ilu razy sztuka?
pozdro
skorka